★★✬☆☆
Επιτρέψτε μου να σταθώ σε ορισμένα σημεία της ταινίας σε μια προσπάθεια να την προσεγγίσουμε…
Καταρχάς, η διάρκεια της ταινίας είναι 2 ώρες και 48 λεπτά (ή για όσους βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο 3 ώρες παρά κάτι ψιλά)…
Όπως φαντάζεστε το γεγονός αυτό με έκανε κάπως διστακτικό ήδη από την αρχή της ταινίας (έχε χάρη δλδ να βγει τελείως σούπα σκέφτηκα κ να χαραμίσω 3 ώρες από τον πολύτιμο νετφλιξικό μου χρόνο που θα λεγε κι ένας φίλος) και δεν σας κρύβω ότι έψαχνα κάθε τόσο αφορμή να την παρατήσω (προτού να είναι πολύ αργά δηλαδή)… αλλά να που κάτι πάντα συνέβαινε κ σου διατηρούσε την αγωνία κ την περιέργεια να δεις την συνέχεια…
Μάλιστα θα έλεγα ότι η ταινία μπαίνει κατευθείαν στο επίκεντρο της πλοκής, για την ακρίβεια μοιάζει σαν να βλέπουμε απευθείας το μεσαίο επεισόδιο μιας μίνι σειράς, χωρίς ωστόσο να απωλέσουμε τίποτα από την κατανόηση της υπόθεσης. Απεναντίας, θα έλεγα ο σκηνοθέτης καταφέρνει δεξιοτεχνικά (κατά την ταπεινή μου γνώμη) μέσα από συνεχή τροφοδοσία στην πλοκή να μας στήσει παράλληλα και όλες τις γενικές σταθερές που πρέπει να έχει μια ταινία για να είναι αφενός κατανοητή κ αφετέρου ικανή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή, όπως είναι η περιγραφή της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα, της τοπικής κοινωνίας και της κουλτούρας που επικρατεί…η εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στις προσωπικές τους ιστορίες κτλ…
Με άλλα λόγια ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, χωρίς να μας βομβαρδίζει με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες αλλά ομαλά μέσα από το ξετύλιγμα της πλοκής.
Βοηθούν σε αυτό κ η καταπληκτική εικόνα, τα πανέμορφα τοπία, τα άρτια κοστούμια, σκηνικά κτλ…Νομίζω φαίνεται τι φοβερή δουλειά έχει γίνει ήδη από το τρέιλερ…και πραγματικά δυσκολεύομαι να μην μπω στον πειρασμό να φανταστώ πόσο τέλεια θα έδειχνε η ταινία στο μεγάλο πανί… αλλά ok και από την TV του σαλονιού μας μια χαρά ικανή είναι να μας μεταφέρει σε άλλες εποχές…
Μιας και πιάσαμε τα τεχνικά κομμάτια της ταινίας, να πω επίσης ότι και το soundtrack της ταινίας είναι αρκετά αισθαντικό και ταιριαστό με την ατμόσφαιρα της.
Last but not least, οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους αξιόλογοι, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει – νομίζω έχει κάνει πραγματικά τον ρόλο κτήμα του – και είναι απλά συγκλονιστικός !!!
Την υπόθεση ξεχάσαμε παιδιά, μιλήστε κανείς… ?
Κοπεγχάγη 1880. Ένας νεαρός – φύσει επαναστάτης και φιλόδοξος – μεγαλωμένος στην ύπαιθρο σε μια αυστηρά θεοσεβούμενη οικογένεια αποφασίζει να πάει στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, αψηφώντας τα δεσμά της θεοκρατικής ανατροφής του (κατάγεται από σημαντική οικογένεια ιερωμένων) και θέτοντας το επιστημονικό του ταλέντο και όραμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της χώρας του. Για την εκπλήρωση του μεγαλόπνοου σχεδίου του θα ζητήσει τη συνδρομή μιας βαθύπλουτης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής, με σαγηνευτικά του όπλα, το μυαλό και την γοητεία του. Για να καταφέρει, όμως, να πραγματοποιήσει το όνειρό του θα πρέπει πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες…
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν κάποια θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν…εγώ έχω παρακολουθήσει 2-3 (όχι δεν είμαι δα κ κανάς κουλτουριάρης – η αλήθεια είναι ότι είχα κερδίσει δωρεάν προσκλήσεις μέσω internet κ είπα να αδράξω την ευκαιρία ?) και έχω να πω, με περίσσια αυτοπεποίθηση, ότι η ταινία αυτή με τα θέματα που θίγει μου θύμισε ακριβώς τις παραστάσεις εκείνες ΙΙΙ (έτσι για την ιστορία είχα δει τους Βρυκόλακες, τον Εχθρό του λαού και την Κυρά της θάλασσας…αν θυμάμαι καλά)
Κ πράγματι (όπως διάβασα αργότερα) η ταινία αυτή βασίζεται στο βιβλίο Lykke-Per (το Lykke στα δανέζικα έχει διπλή ερμηνεία, σημαίνει κ τυχερός κ ευτυχισμένος και είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να διαχωρίσει τις έννοιες αυτές…το να είναι κανείς τυχερός και επιτυχημένος δλδ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει βρει κ την πραγματική ευτυχία) του Δανού συγγραφέα Henrik Pontoppidan, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας παρακαλώ, ενός συγγραφέα δλδ αντίστοιχου βεληνεκούς με τον σχεδόν σύγχρονό του Ίψεν από τη γειτονική Σουηδία…
Κάποια από αυτά τα θέματα, λοιπόν, που φιγουράρουν μόνιμα στα έργα αυτών των κλασσικών είναι : Επιστήμη vs Θρησκεία / θρησκευτική καταπίεση / εμμονή με την επαγγελματική καταξίωση, Αστική ζωή vs Ζωή στην ύπαιθρο / τέλμα σύγχρονου ανθρώπου/ υπαρξιακό κενό, Γάμος από έρωτα vs Γάμος από συμφέρον / οικογένεια /ενδοοικογενειακά μυστικά, Νιάτα vs Γηρατειά / χάσμα γενεών / προκαταλήψεις / εκπαιδευτικό σύστημα…πολιτική διαφθορά, κοινωνική ιεραρχία / κατεστημένο / θέση της γυναίκας / γυναικεία χειραφέτηση…
Όλα τα παραπάνω λίγο ή πολύ θίγονται κ στην ταινία μας…
Είναι γενικά αποδεκτό ότι όλα αυτά θεωρούνται διαχρονικά θέματα…γι αυτό κ ο Ίψεν παίζεται ακόμη στις μέρες μας…οφείλω όμως να σας εξομολογηθώ ότι κάποια από τα θέματα αυτά που έτυχε να παρακολουθήσω στο θέατρο μου φάνηκαν κ κάπως παρωχημένα πλέον (ή μπορεί να έφταιξε ο τρόπος που αποδόθηκαν, τι να πω)…Μάλιστα, αυτές οι προσωπικές μάχες με τους εσωτερικούς μας δαίμονες κτλ που είναι διάχυτες στο έργο του Ίψεν αλλά και στη συγκεκριμένη ταινία…από ένα σημείο κ μετά μου φαίνονται κ λίγο ακαταλαβίστικες και υπερμεγενθυμένες…με την ίδια απορία δλδ έμεινα στο τέλος κ στην συγκεκριμένη ταινία…ακριβώς όπως κ στα θεατρικά του Ίψεν (μάλλον χρειάζομαι λίγη δουλειά ακόμα για να προσεγγίσω τον κόσμο αυτόν της βαθιάς κουλτούρας..! ?)
Εν κατακλείδι, ας φτάσω επιτέλους στο ρεζουμέ της κριτικής και ας κλείσω λέγοντας αν προτείνω τελικά την ταινία ή όχι.
Σίγουρα, δεν ενδείκνυται για όσους περιμένουν μια ανάλαφρη ταινία…αυτοί πάλι που περιμένουν καμιά φοβερά κουλτουριάρικη / σινεφίλ ταινία κτλ πάλι θα τους απογοητεύσω…δεν είναι κ τόσο νομίζω…
μπορεί να είναι αργόσυρτη σαν ταινία αλλά δεν σε περιπλέκει τόσο, κ προσφέρεται για οικιακή παρακολούθηση, ιδίως ένα βράδυ που θα έχετε χρόνο κι όρεξη να βυθιστείτε στο story της…
Θεωρώ ότι η ταινία είναι ιδανική για όσους έχουν την υπομονή να διαβάσουν ένα βιβλίο – πχ ένα ωραίο ρομαντικό μυθιστόρημα εποχής – ή να δουν μια κλασσική θεατρική παράσταση, στυλ Ίψεν…Ναι όσοι είστε τέτοιοι τύποι, μπορεί να σταθείτε τυχεροί κ να σας αρέσει η ταινία τόσο όσο η συντροφιά ενός καλού κλασσικού βιβλίου…
Από την άλλη, ίσως η πιο mainstream πλειοψηφία του κοινού να μην βρει τόσο ενδιαφέρον, αλλά αξίζει νομίζω το ρίσκο να διαπιστώσετε σε ποιά κατηγορία ανήκετε…
Εγώ που της έβαλα δυόμιση αστεράκια, μάλλον είμαι ντεμί !!! ?
Υ.Γ.1. Κ να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ με το τελευταίο, δεν εννοώ προφανώς ότι σε όσους αρέσει η ταινία σημαίνει ότι ανήκουν στην κατηγορία με το καλό γούστο, σαφέστατα κ όχι…Απλά, λέω αξίζει να πάρετε το ρίσκο να της δώσετε μια ευκαιρία γιατί αν τύχει κ ανήκετε στην κατηγορία των θεατών που τους αρέσουν τέτοιου στυλ ταινίες…νομίζω θα την ευχαριστηθείτε…
Υ.Γ.2. Να ενημερώσω ότι η ταινία παίζεται στα δανέζικα, κάτι φυσικά που δεν με χάλασε καθόλου…Για την ακρίβεια για κάποιο λόγο νόμιζα ότι άκουγα γερμανικά τόσην ώρα…μετά κατάλαβα ότι απλά οι δυο γλώσσες έχουν πολλές κοινές λέξεις…!
Πρωτότυπος τίτλος: Lykke-Per
Τίτλος στα ελληνικά: Ένας Τυχερός Άνθρωπος