Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες αποφασίζουν να ανοίξουν streaming υπηρεσίες, υπάρχει ορατός κίνδυνος το Netflix να χάσει το Νο1 πρόγραμμά του, που δεν είναι άλλο από το The Office.
Η NBCUniversal, στην οποία ανήκει το The Office, έχει ανακοινώσει από τον Ιανουάριο ότι θα βγάλει streaming υπηρεσία.
Σύμφωνα με νεότερο ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στη Wall Street Journal, η εταιρεία δεν θα ανανεώσει το συμβόλαιο με το Netflix και το 2021 που λήγει η συμφωνία τους θα πάρει τη σειρά. Η ίδια εφημερίδα αναφέρει ότι αυτό θα είναι τεράστιο πλήγμα για το Netflix γιατί σύμφωνα με στοιχεία αυτή η σειρά είναι αυτή που παρακολουθείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην πλατφόρμα. Δεύτερη είναι το Friends, που ανήκει στη WarnerMedia, σειρά που επίσης κινδυνεύει να βγει από το Netflix.
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η NBCUniversal έχει ήδη ξεκινήσει τις συζητήσεις για να πάρει το The Office.
Μόλις πάντως κυκλοφόρησε η είδηση ότι το The Office μπορεί να φύγει από το Netflix, άρχισε ένας χαμός στα social media.
Το Netflix μάλιστα αναγκάστηκε να κάνει ανάρτηση στην οποία ανέφερε ότι η σειρά θα μείνει στην πλατφόρμα μέχρι το 2021… τουλάχιστον!
Η ιστορία του The Office
Το «The Office» είναι μία από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες όλων των εποχών και έχει αγαπηθεί από τηλεθεατές σε όλο τον πλανήτη. Κι όμως η αρχή του ήταν πολύ δύσκολη και παραλίγο να κοπεί πριν καν ολοκληρώσει την πρώτη σεζόν.
Πραγματικά η πρώτη σεζόν θεωρήθηκε μεγάλη αποτυχία και τα έξι της επεισόδια δεν άρεσαν σε κανέναν. Πώς έφτασε όμως από το ναδίρ στο ζενίθ της αποδοχής και της αγάπης του τηλεοπτικού κοινού;
Ο σεναριογράφος και παραγωγός Michael Schur (έχει υποδυθεί στη σειρά και τον ξάδερφο του Dwight Schrute, Mose) έδωσε μία συνέντευξη στην οποία αποκάλυψε το παρασκήνιο και την περιπέτεια που έζησαν όσοι δούλεψαν στο «The Office».
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η σειρά είχε αρχικά ξεκινήσει ως ένα πείραμα. Η πρώτη σεζόν είχε μόλις έξι επεισόδια για να δουν πώς θα αντιδρούσε το αμερικανικό κοινό σε αυτό το νέο τύπο κωμωδίας χωρίς τα προκάτ γέλια. Η σειρά είχε ήδη βρετανική εκδοχή με δημιουργούς τους Ricky Gervais και Stephen Merchant και σάρωνε. Τα πρώτα έξι αμερικανικά επεισόδια ήταν καρμπόν της βρετανικής σειράς.
Ευτυχώς αυτό άλλαξε στη δεύτερη σεζόν, που θεωρείται μία από τις καλύτερες στην ιστορία της τηλεόρασης.
Το αμερικανικό «The Office» αυτονομήθηκε και απέκτησε το δικό του χαρακτήρα, ξεκάθαρα διαφορετικό από τη βρετανική σειρά.
Η επιτυχία αυτή ωστόσο δεν ήρθε καθόλου εύκολα και όπως εξήγησε ο Michael Schur στη συνέντευξή του υπήρχαν τρεις παράγοντες που βοήθησαν τη σειρά να επιβιώσει και να μην κοπεί κακήν κακώς από την πρώτη σεζόν.
Ο πρώτος λόγος που δεν κόπηκε το σίριαλ έχει ονοματεπώνυμο: Kevin Reilly, επικεφαλής του NBC. Οι διευθυντές στα τηλεοπτικά δίκτυα σπάνια διακινδυνεύουν τη θέση τους για ένα σόου που μάλιστα δεν πήγαινε καλά. Ο Reilly το έκανε με μεγάλο πάθος για το «The Office». Υπερασπίστηκε τη σειρά μέχρι τέλους, διαβλέποντας ότι με τις κατάλληλες αλλαγές θα μπορούσε να πάει πολύ καλά.
«Αυτή η σειρά αναπτύχθηκε από τον Kevin Reilly, επικεφαλής του NBC εκείνη την περίοδο. Είχε έρθει από το FX και αγαπούσε τη βρετανική σειρά. Είχε μεγάλο πάθος με το «The Office». Έτσι έδωσε στον δημιουργό Greg Daniels τη δυνατότητα να κάνει ό,τι ήθελε. Επένδυσε στο σόου και κάναμε 6 επεισόδια που δεν άρεσαν σε κανέναν. Συνήθως, σε 999 στις 1000 τέτοιες περιπτώσεις, η σειρά κόβεται. Κάναμε ένα πείραμα, δεν πέτυχε, όλοι ξέραμε ότι η σειρά θα κοπεί» διηγείται ο Schur.
Το ηθικό στα γυρίσματα ήταν πολύ χαμηλό, καθώς όλοι έβλεπαν το τέλος να πλησιάζει. Ωστόσο ο Kevin Reilly κρατούσε το μαγικό ραβδί:
«Η σειρά θα κοβόταν στα σίγουρα, μόνο που ο Kevin Reilly αποφάσισε να διακινδυνεύσει τη φήμη του ως επικεφαλής. Πηγαίνει λοιπόν στα αφεντικά του NBC και τους λέει: Πιστεύω σε αυτή τη σειρά. Νομίζω ότι μπορεί να τα καταφέρει. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ δώστε μου άλλη μία ευκαιρία. Δώστε μας άλλη μία σεζόν!».
Τελικά τα μεγάλα αφεντικά είπαν το ναι, αλλά με μία παγίδα. Ανακοίνωσαν δεύτερη σεζόν με 13 επεισόδια, μόνο που στην πραγματικότητα είχαν δώσει το πράσινο φως μόνο για 6. Απλώς φοβήθηκαν ότι αν ανακοίνωναν 6 επεισόδια, όλοι θα καταλάβαιναν ότι δεν πιστεύουν στη σειρά και αυτό θα λειτουργούσε πολύ αρνητικά.
Δεύτερος καθοριστικός παράγοντας ήταν η φήμη που απέκτησε ξαφνικά ο Steve Carell μετά την ταινία «The 40-Year Old Virgin». Όταν βγήκε η πρώτη σεζόν του «The Office», ο Steve Carell δεν ήταν πρώτο όνομα. Ναι μεν είχε παίξει στο Bruce Almighty και το κοινό τον αγαπούσε, αλλά ήταν μετά το «The 40-Year Old Virgin» που έγινε σταρ. Αυτό συμπτωματικά έπεσε με το τέλος της πρώτης σεζόν και έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να πάρουν το πράσινο φως για μία δεύτερη.
Και τότε ήταν που μπήκε σε λειτουργία η μεγαλοφυία του δημιουργού Greg Daniels. Ο χαρακτήρας που υποδυόταν ο Steve Carell, ο Michael Scott, ήταν πολύ αντιπαθής, με ένα σωρό ελαττώματα. Αυτό κατά τη γνώμη του Daniels έπρεπε να αλλάξει. Έπρεπε το κοινό να τον αγαπήσει και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να απομακρυνθούν εντελώς από τη βρετανική εκδοχή.
Όπως εξήγησε ο Schur στη συνέντευξή του, η ομάδα των σεναριογράφων αντέδρασε πολύ σε αυτή την ιδέα του Daniels ενόψει της δεύτερης σεζόν:
«Μας μάζεψε αυτό το τεράστιο μυαλό, ο Greg Daniels και μας είπε να δούμε πώς θα εκμεταλλευτούμε τις πληροφορίες που έχουμε για να φτιάξουμε ένα καλό σόου. Πρέπει να κάνουμε τον βασικό χαρακτήρα συμπαθή. Τότε οι σεναριογράφοι, ανάμεσά τους κι εγώ, επαναστατήσαμε και του είπαμε ότι θα κατέστρεφε τη σειρά. Του είπαμε ότι αυτό που είχαν φτιάξει ο Ricky Gervais και ο Steve Merchant ήταν τέλειο και πώς τολμούσε να το καταστρέψει και διάφορα άλλα τέτοια. Ο Greg υπομονετικά μας άκουσε όλους και στο τέλος είπε: Οχι χαζοί, θα το κάνω με τον τρόπο που είπα και μάλιστα θα προσθέτουμε και μία λάμψη αισιοδοξίας στο τέλος κάθε επεισοδίου! Και το έκανε! Και αυτή είναι η διαφoρά του πώς από 12 επεισόδια φτάσαμε στα 200!».
Εν ολίγοις η περιπέτεια του The Office δείχνει ότι δεν αρκεί απλά μία καλή ιδέα ή ένα καλό σενάριο για να πετύχει κάτι. Χρειάζονται και άλλα κομμάτια στο παζλ και φυσικά… τύχη! Όπως το έθεσε ο Schur: «Δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Είναι το πολύ καλό cast. Είναι ένας πολύ, πολύ έξυπνος άνθρωπος που παίρνει καλές αποφάσεις. Και μετά είναι και η τύχη, κάτι που δεν ελέγχεις. Στην περίπτωσή μας ήταν η ταινία The 40-Year-Old Virgin».