Τα μουσικά ντοκιμαντέρ δεν είναι τα αγαπημένα μου αλλά θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ το Gaga: Five Foot Two που επίσης προβάλλεται στο Netflix, συνεπώς σκέφτηκα να προχωρήσω με την Beyoncé.
Πριν ξεκινήσω την κριτική μου θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν είμαι φαν της Beyoncé (oύτε της Gaga είμαι), όμως σέβομαι τη μεγάλη καριέρα που έχει κάνει και πάντα μου φαινόταν συμπαθής (στις φωτογραφίες). Παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ αντικειμενικά, με το ενδιαφέρον που πιθανώς έχει κάποιος που θέλει να μάθει τι συμβαίνει πίσω στα παρασκήνια, πώς είναι μια διάσημη τραγουδίστρια στην καθημερινότητά της, τις εσωτερικές της μάχες, την προσπάθεια και ό,τι άλλο θελήσουν να προσφέρουν οι δημιουργοί.
Το ντοκιμαντέρ στο μεγαλύτερο μέρος του δείχνει την εμφάνιση και την προετοιμασία της Beyoncé στο φεστιβάλ μουσικής Coachella το 2018. Σε αρκετά σημεία όμως δείχνει και σκηνές από την Beyoncé εκτός σκηνής. Λυπάμαι που το λέω αλλά μετά από όσα παρακολούθησα, η Beyoncé δεν μου είναι πλέον και τόσο συμπαθής. Ο λόγος απλός. Κάθε σκηνή που παρακολούθησα συνοδευόταν από την απόλυτη έπαρση. Ας εξηγηθώ όμως προτού οι φανατικοί θαυμαστές της πέσετε να με φάτε.
Οι καταξιωμένοι μουσικοί πάντα είχαν επιρροή στον κόσμο αφού μέσα από τα τραγούδια τους έθιγαν πολλές φορές κοινωνικά ζητήματα. Έτσι και η Beyoncé σε κάθε παράσταση προσπαθεί να περάσει και το δικό της μήνυμα, να ενώσει τον κόσμο, να μιλήσει για τον ρατσισμό, για τη βία και πολλά ακόμα. Μπράβο και πάλι μπράβο, όμως ενίοτε γίνεται και για διαφημιστικούς σκοπούς (ω ναι δεν το μάθατε από εμένα). Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην πολιτική. Για να παραμείνεις στο προσκήνιο και να αποκτήσεις οπαδούς πρέπει να βάλεις σε κάθε εμφάνιση και post σου λέξεις που “παίζουν” πολύ. Ομοφυλοφιλία, κακοποίηση γυναικών, ίσα δικαιώματα είναι μερικές από αυτές.
Ας μείνω λοιπόν σε μία σκηνή στην αρχή του ντοκιμαντέρ που μου έκανε άσχημη εντύπωση, όχι επειδή κοκκινίζω μόλις ακούσω κακή λέξη αλλά επειδή με χάλασε τρομερά το όλο concept. Η Beyoncé ξεπροβάλλει όλο θυμό στη σκηνή (γιατί μαρή, αφού γέμισε από κόσμο) και ετοιμάζεται να υπερασπιστεί τις γυναίκες του κοινού. Εκείνες ουρλιάζουν σε ό,τι κι αν πει. Θα το ανεχτείτε κορίτσια; Όχιιιιιι! Θα μείνετε με σταυρωμένα τα χέρια; Όχιιιιιιιι! Μασάει η κατσίκα ταραμά; Ναιιιιιιιιιιι! Αφού λοιπόν τα κορίτσια μπήκαν στον ρυθμό του μόνιμου ουρλιαχτού, η τραγουδίστρια κουνώντας την πλούσια κόμη – ok κι εγώ θα τα κούναγα αν είχα τέτοια μαλλιά – πλησιάζει τους άντρες χορευτές που είναι ντυμένοι σαν τσιχλόφουσκα Big Babol και τους ξεφτιλίζει κανονικότατα. Εντάξει καλή μου, κι εγώ φεμινίστρια είμαι, αλλά γιατί υποτιμάς έτσι και το άλλο φύλο; Aμέσως μετά, η Beyoncé και η λιονταρίσια χαίτη της που τώρα που το σκέφτομαι δεν θα ήθελα να την είχα γιατί θα έμοιαζα με τον Ευχούλη, αρχίζει να τραγουδάει ξανά και ξανά τη φράση Suck on My Balls, Suck on My Balls και σακ και σακ και φτάνει όμως!
Φεύγουμε από τη σκηνή που γούστο και καπέλο της στην τελική αφού γεμίζει στάδια το κορίτσι και μεταφερόμαστε στα παρασκήνια. Εδώ θα σταθώ στο μεγάλο κεφάλαιο που άνοιξε περί εγκυμοσύνης των διδύμων της. Η Beyoncé είχε κανονίσει ήδη να πάει στο φεστιβάλ αλλά έμεινε έγκυος. Είχε μια εξαιρετικά δύσκολη εγκυμοσύνη και ειλικρινά τη συμπονώ. Περιγράφει όμως την εμπειρία της σαν να ήταν η μοναδική γυναίκα που υπέφερε στον κόσμο. Έπαθε αμόκ προκειμένου να καταφέρει να ξαναμπεί στο κοστούμι της μετά τη γέννα. Πεντακόσια εκατομμύρια έχεις και κάθονται όμως, γιατί δεν έκατσες ωραία και καλά να ξεκουραστείς, να είσαι και με τα παιδάκια σου; Ξέρω ξέρω θα μου πείτε οι σωστοί επαγγελματίες έτσι κάνουν. Αλλά μη γυρνάς με ύφος στην κάμερα να πεις «Οι φαν μου δεν ξέρουν τι θυσίες έχω κάνει». Κι οι φαν σου έχουν κάνει θυσίες κι οι φαν σου σε έβαλαν στην κορυφή.
Δεν θα σας κουράσω σχολιάζοντας κάθε σκηνή, αυτό που αποκόμισα συνολικά είναι ότι η Beyoncé είναι μια γυναίκα με πολύ αυξημένο το εγώ της και απευθύνεται μόνο σε εκείνους που δηλώνουν φανατικοί θαυμαστές της. Πολύ μπλαζέ, πολύ κούνημα στο μαλλί και πολύ υφάκι στους συνεργάτες της. Έχει 533.789 βοηθούς εκεί χάμω αλλά ισχυρίζεται ότι εκείνη τα κάνει όλα. Ελέγχει τα φώτα, τα κοστούμια, τις καρέκλες, τα πόμολα, τα πάντα. Ειλικρινά βαρέθηκα να την ακούω να λέει σε κάθε φράση πόσα έχει πετύχει, πόσο έχει κουραστεί, πόσα έχει ρισκάρει, πόσα έχει θυσιάσει, σώπαινε πχια λέμε! Και τι εμφανίσεις ήταν αυτές σαν την αυτοκράτειρα Θεοδώρα; Μείνε με το κοντό, το στενό, το ωραίο σορτσάκι σου.
Αν θέλετε να δείτε πώς πραγματικά είναι μια σταρ πίσω από τις κάμερες, προτείνω να παρακολουθήσετε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ με τη Gaga, το οποίο αναφέρω στην αρχή. Η κοπέλα δεν μασάει να «τσαλακωθεί», να εμφανιστεί χύμα στην κάμερα, να… δείξει τον εαυτό της ρε αδερφέ.
Τελειώνοντας θα σχολιάσω αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση στο ντοκιμαντέρ της Beyoncé. Η φωνή της! Όση ώρα μιλάει στο ντοκιμαντέρ, ακούγεται σαν να βρίσκεται στο υπερπέραν. Τι ψωνίστικο εφέ ήταν αυτό;
Από μένα είναι όχι. Το απόλυτο όχι.