Στις αρχές του ‘70 ο Στίβεν Κινγκ ζούσε σε άθλια κατάσταση, σε ένα νοικιασμένο τροχόσπιτο γράφοντας μυθιστορήματα που τα περιέφερε από εκδότη σε εκδότη χωρίς επιτυχία. Κάποια μέρα η γυναίκα του, η Ταμπίθα, βρήκε στα σκουπίδια ένα μισοτελειωμένο μυθιστόρημά του και τον προέτρεψε να το συνεχίσει.
Το μυθιστόρημα αυτό ασχολιόταν με ένα καταπιεσμένο κορίτσι που ζούσε σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον μαζί με τη μητέρα της κι όπως καταλαβαίνετε στο σχολείο το μπούλινγκ πήγαινε σύννεφο.
Το κακόμοιρο το κοριτσάκι όμως τελικά δεν ήταν και τόσο κακόμοιρο. Όλως τυχαίως ανακάλυψε ότι έχει κάτι υπερφυσικές δυνάμεις που μπορούν να τηλεκινήσουν διάφορα, φαινομενικά αθώα, αντικείμενα κατά τις επιθυμίες της. Κι όταν φτάνει στα όριά της αποφασίζει να τα χρησιμοποιήσει με έναν όχι και τόσο αθώο τρόπο. Και τότε τα κάνει όλα μαντάρα.
Αποδείχτηκε λοιπόν ότι η Ταμπίθα είχε καλύτερη κρίση από τον Στίβεν μιας και αυτό ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα που εκδόθηκε με τίτλο το όνομα της κοπέλας με τις τηλεκινητικές δυνάμεις: «Κάρι»
Από τότε και τι δεν έχει σκεφτεί πια το μυαλουδάκι του! Και δεν φτάνει που το σκέφτεται, το γράφει κιόλας. Και δεν φτάνει που το γράφει, το δημοσιεύει. Ως εδώ καλά. Αλλά δεν φτάνει που το δημοσιεύει, γίνεται και ταινία.
Παρεμπιπτόντως το ξέρατε ότι κάποια κινηματογραφικά αριστουργήματα βασίζονται σε βιβλία του Κινγκ; Όπως «Το πράσινο μίλι» ας πούμε. Ή το υπέροχο «The Shawshank Redemption» που στην Ελλάδα το γνωρίσαμε με τον απαράδεκτο -μη πω τίποτα χειρότερο- τίτλο: «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ»
Ή η «Λάμψη» που την πήρε ο Φώσκολος, συγγνώμη, ο Στάνλει Κιούμπρικ και την απογείωσε.
Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τα αριστουργήματα και ας πάμε στα προβλήματα που δημιουργούνται όταν κάποιος λέει: Λεφτά υπάρχουν, σενάριο υπάρχει, πάμε να κάνουμε ένα σίριαλ να κρατήσει για δυο, τρία, πέντε, δέκα χρονάκια μέχρι να μας σιχαθούνε.
Και εγένετο: «Under the dome». Στα ελληνικά θα μπορούσε να γίνει: «Κάτσε κάτω από τον θόλο» όμως οι ξενέρωτοι μεταφραστές αρκέστηκαν στο λιτό: «Ο Θόλος»
Είναι η μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κινγκ από τον κύριο Μπράιαν Βον (πιο γνωστός για το Lost) πάντα με την σύμφωνη γνώμη του ίδιου του Κινγκ (που όταν πρόκειται για χρήμα και δόξα δεν τον πειράζει αν το Κάρι το γυρίσει ο Παπακαλιάτης ως ρομαντική κομεντί με την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους στον βασικό ρόλο)
Κάπου εκεί μπαίνει και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για να δέσει το γλυκό. Τι ακριβώς κάνει ο Σπίλμπεργκ, κανείς δεν ξέρει. Απλώς αναφέρεται στην παραγωγή. Για να λέμε ότι υπάρχουν βαριά ονόματα μήπως και πουλήσει.
Και πάμε στην βασική ιδέα: Ο Κινγκ είναι μέγας μάστορας σε κάθε είδους υπερφυσική κατάσταση. Ιδανικός να ανακαλύπτει το υπερφυσικό και το κακό στα πιο φυσιολογικά μέρη, δημιουργεί ένα ολόκληρο χωριό, το Τσέστερς Μιλ, να ξυπνάει ένα ωραίο πρωινό κάτω από έναν θόλο. Έναν διάφανο θόλο που αποκόπτει το μικρό χωριουδάκι από τον υπόλοιπο κόσμο και όποιος πάει να τον πλησιάσει τον τινάζει σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Κι επειδή ο Κινγκ τα έχει σκεφτεί όλα, και πριν κάνετε χαζές ερωτήσεις, απαντώ στα γρήγορα: Ναι, το οξυγόνο περνάει από τον θόλο αλλά μόνο αυτό, τίποτα άλλο. Ούτε ραδιοκύματα, ούτε Wifi, ούτε ακτίνες Χ, Ψ ή Γ. Τίποτα! Μάλιστα είναι τόσο ψηλός που καταφέρνει να μαζεύει σύννεφα ώστε να βρέχει που και που! Για τέτοιο θόλο μιλάμε! Θολάρα!
Και πριν ακόμα κλείσουν του …θόλου τα εννιάμερα, στο φτωχό πλην τίμιο χωριουδάκι αποκλείονται κάποιοι ενδιαφέροντες τύποι όπως ένας αδίστακτος δολοφόνος με το γεμάτο τεστοστερόνη όνομα Μπάρμπι, μία δημοσιογράφος που την λένε Τζούλια και συνεχώς την τρώει ο …θόλος της να ανακατεύεται παντού αλλά και ο δήμαρχος του Τσέστερς Μιλ, ο κακός της υπόθεσης, ονόματι Μπιγκ Τζιμ που σε γενικές γραμμές είναι υπέρμαχος του ρητού: Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο …θόλος μας.
Αυτός ο τελευταίος έχει κι έναν γιο, τον Τζούνιορ που είναι λίγο ψυχάκιας, όχι πολύ στην αρχή αλλά αυτή η …θολοσφιξούρα του έχει θολώσει το κεφάλι και ξεσπάει στην κοπέλα του την Άντζι. Μέσα σε αυτό το στριμό…θολο περιβάλλον έχουμε ακόμα τον Τζο, τον αδερφό της Άντζι, και την Νόρι που κατά λάθος βρέθηκε στο χωριό και όλα δείχνουν ότι θα ερωτευτούν αλλά προς το παρόν το παίζουν δύσκολοι. Ξέρετε: Πότε ο Τζο δε μπορεί, πότε ο …θόλος του πονεί.
Κάπου εκεί βρίσκεται και η μοναδική αστυνομικίνα του χωριού η οποία είναι …θόλος και βρακί με τον μοναδικό πυροσβέστη του χωριού, όμως ο τελευταίος φάνηκε πολύ …θολόφαρδος γιατί είχε φύγει από το χωριό όταν έγινε το κακό και τώρα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
Επίσης, το χωριό έχει και ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίο απασχολούνται ένας κρυό…θολος DJ, ο Φιλ και μια στρογγυλο…θόλα τεχνικός, η Ντόντι.
Τέλος κάπου εκεί μέσα στην βαθιά θολούρα υπάρχει και αυτή που όλοι μας έχουμε αναφέρει κάποια στιγμή ως: «Της θειάς σου …θόλος» Μιλάμε για την θεία Ρόουζ που ο άτιμος ο θόλος της έκοψε στη μέση το σπίτι, την αγελάδα, μέχρι και τον καμπινέ με το καζανάκι μαζί.
Βγήκαν τρεις σεζόν, από 13 επεισόδια η καθεμιά. Το σενάριο δυναμικό, η σκηνοθεσία άψογη, τα εφέ εντυπωσιακά, οι ερμηνείες ικανοποιητικές έως πολύ καλές με κορυφαίο τον κακό «Μπίγκ Τζιμ», τον γνωστό μας κι από το «Breaking Bad», Ντιν Νόρις.
Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά. Η πρώτη σεζόν τρώγεται. Καλά όχι και αμάσητη, θέλει και μια σάλτσα να γλιστράει αλλά σε γενικές γραμμές τρώγεται. Στην δεύτερη σεζόν αρχίζουν τα προβλήματα. Είναι αυτό που ο λαός λέει: έκανε κι η μύγα …θόλο κι έχεσε τον κόσμο όλο. Τραβάτε από δω, τραβάτε από κει, το ξεχειλώσανε όσο δεν γίνεται. Βάλτε κι άλλους κακούς, βάλτε κι άλλα μυστήρια, κάντε τους κακούς ακόμα πιο κακούς, περιπλέξτε κι άλλο τα πράγματα, κάντε πιο θολό τον θόλο, κι αν δεν βγάλουμε άκρη, κάπως θα τα μπαλώσουμε, άλλωστε έχουμε εμπειρία σε κάτι τέτοια (βλέπε Lost).
Στην τρίτη σεζόν, κυριολεκτικά ξε…θολωθήκανε! Κι άλλοι κακότεροι κακοί, κι άλλη θολωμένη θολούρα, κι άλλα μυστηριώδη μυστήρια. Κι από το πολύ ξεχειλωμένο ξεχείλωμα, κατάντησε σαν την «Λάμψη» του Φώσκολου μαζί με το «Καλημέρα ζωή».
Επειδή μου έχει τύχει πολλές φορές να διαβάζω κακές κριτικές και να τρέχω μετά να δω το αντικείμενο τους από περιέργεια και μόνο για να διαπιστώσω αν είναι τόσο χάλια όσο διατείνονται, ξέρω ότι θα προτρέψω κάποιους να το δουν. Αν είστε μέσα σε αυτούς, τουλάχιστον δείτε μόνο την πρώτη σεζόν, αυτή αξίζει λιγάκι. Αν τώρα πάτε και στην δεύτερη και στην τρίτη, ε τότε, τι να πω, τα θέλει και σας ο …θόλος σας…